Hoe vaak komt het in jouw onderneming voor, dat je ergens mee aan de slag wilt? Dat je een nieuwe stap wil zetten of een actie wilt nemen? En dat je het toch niet doet? Misschien zelfs wel als het gaat om het starten van jouw onderneming, wat je toch uit blijft stellen.

Dat je die stap niet neemt, komt doordat jouw brein er tussenkomt. Het bestookt je met allerlei vragen, twijfels en voorspellingen. Die zorgen ervoor dat jij vooral niet in actie komt.

Kan ik dit wel?
Gaat dit wel goed komen?
Het gaat toch fout.
Ze zitten hier helemaal niet op te wachten.
Hier gaan ze het nooit mee eens zijn.

En terwijl deze gedachten langskomen, wordt de stap om in beweging te komen gevoelsmatig alleen maar groter.

Jouw brein houdt van de comfortzone

Jij bent waarschijnlijk niet met je onderneming begonnen omdat het zo lekker was in je comfortzone. Of je wilt je onderneming starten omdat je juist verandering wil buiten de wereld die je al kent. Buiten jouw comfortzone. Maar hoe graag jij ook wilt, jouw brein vindt het daar heerlijk.

In die comfortzone doe jij namelijk alles op de automatische piloot en daar geniet het van. Het kost je immers veel minder energie als je alles zonder nadenken kunt doen. Jouw lichaam en vooral jouw brein (de grootste energieverslinder van jouw lichaam) vragen al genoeg energie. Dus kom maar op met die energiebesparing!

En dan besluit jij iets te gaan doen wat je nog niet eerder hebt gedaan. Iets wat extra energie gaat kosten. ALARM! Tijd dus om jou tegen te houden! Aldus jouw brein.

Uit je comfortzone stappen

Dat je eigenlijk in jouw comfort zone wilt blijven, of in ieder geval jouw brein wil daar blijven, betekent niet dat je daar ook moet blijven. Jij wil niet voor niets verder groeien. Jezelf en je onderneming ontwikkelen. Het is echter best lastig om die stemmetjes rustig te krijgen.

Zelf herken ik dit ook. Het moment dat ik wilde stoppen in loondienst en voor mezelf wilde beginnen als coach, heb ik mezelf bijna letterlijk een verlamming in gedacht. Alle gedachten dat het me toch niet zou lukken, dat het toch fout zou gaan, zorgden ervoor dat ik heel lang stil bleef staan. Ik bleef veilig in mijn comfortzone, die allesbehalve comfortabel was.

Om daaruit te kunnen komen, heb ik daarom een methode ontwikkeld om mezelf, en later ook anderen, uit die gedachtestroom te trekken. Een methode die bestaat uit een aantal vragen om deze stem of stemmen in twijfel te trekken.

Vraag 1: Weet je het zeker?

Deze stem lijkt een voorspellend vermogen te hebben. Het ziet allerlei scenario’s voor zich die allemaal fout kunnen gaan en gaat er eigenlijk al vanuit dat dat ook gaat gebeuren. Maar is jouw brein wel zo goed in voorspellen? Om erachter te komen of jouw brein gelijk heeft, mag je jezelf daarom deze vraag stellen: Weet ik het zeker?

Weet ik zeker dat:
* het fout zal gaan?
* ik dit niet kan?
* niemand hier op zit te wachten?
* ze het hier niet mee eens gaan zijn?

Als je heel eerlijk naar jezelf bent, dan kan het antwoord hier niet anders zijn dan ‘Nee’. Tenzij het volgens de natuurwetten niet mogelijk is natuurlijk. Nee, je weet niet zeker dat het fout zal gaan. Je bent er alleen wel bang voor. Je weet niet zeker dat ze het er niet mee eens gaan zijn. Maar je bent wel bang voor wat er kan gebeuren als dat inderdaad niet zo is.

Neig je toch naar een ‘Ja, dat weet ik zeker’ (disclaimer: ‘Misschien’ is gewoon een Nee he? 😉). Stel jezelf dan deze vraag nog een keer opnieuw, met één kleine toevoeging: Weet ik dit 100% zeker? In 99,9% van de gevallen is het antwoord hier echt Nee.

Voor mezelf, maar ook in mijn coachgesprekken, is dit vaak een eye-opener. We zijn zo gewend om die gedachten voor waar aan te nemen, dat we niet eens een poging doen om ze in twijfel te trekken. Als we ze wél in twijfel gaan trekken, komen we erachter dat er maar heel weinig is wat we echt zeker weten.

Vraag 2: Wat kan er nou echt gebeuren?

Oké, de eerste vraag is beantwoord. Tijd voor vraag 2.

Het maakt niet uit wat je bij de eerste vraag hebt geantwoord. Of het nou een Ja of een Nee is geworden. De vraag die je jezelf nu gaat stellen is ‘Wat kan er nou echt gebeuren?’

Als het fout gaat dan:
– krijg ik ontevreden klanten.
– verdien ik mijn investering niet terug.
– krijg ik mijn onderneming niet van de grond.

Hoe erg zou dat zijn?

Kijk nu eens goed naar wat er volgens jou zou kunnen gebeuren. Met de nadruk op zou kúnnen gebeuren, want ook dit weet je natuurlijk niet zeker. De ‘voorspellende gave’ van je brein probeert ook hier nog steeds zijn werk te doen.

Maar stel nou hè, dat het inderdaad zou gebeuren. Hoe erg is dat dan?

Natuurlijk willen we iedereen tevreden houden, maar gaat je onderneming eraan onderdoor als er een paar klanten zijn die minder tevreden zijn? Wanneer je je investering niet terugverdient, hoe erg is dat? Ga je dan failliet of heb je er vooral een wijze les uit geleerd? En misschien ook weer de vraag: Hoe erg is het als je wel failliet zou gaan?

Tot slot die onderneming die niet van de grond komt. Als we onze ziel en zaligheid in iets stoppen, willen we natuurlijk dat het slaagt. Maar zou je hele leven kapotgaan als het niet zou lukken? Of heb je dan ontzettend veel ervaring opgedaan, die je ergens anders ook weer kunt gebruiken?

Hoe waarschijnlijk is dit?

In de IT werken we (ja, ik kom oorspronkelijk uit de IT) met zogenaamde product-risico analyses. Welke fouten kunnen optreden? Hoe groot is de schade als dit fout gaat? En ook: Wat is de kans dat dit gaat gebeuren?

Wat je met deze vragen doet, is eigenlijk ook een product-risico analyse. Je hebt al bepaald wat er mogelijk kan gebeuren. Je hebt gekeken naar wat voor jou de schade is als dat zou gebeuren. Maar vraag jezelf ook: Hoe groot is de kans dat dit gaat gebeuren? Is die kans groot of klein? Want die doemdenker in jouw hoofd kan vaak zulke creatieve scenario’s bedenken, die zeer waarschijnlijk NIET gaan gebeuren.

Het gaat niet om onnodige risico’s nemen

Je hoeft jezelf niet te overtuigen om het koste wat kost te doen. Als het voor jou als heel waarschijnlijk voelt dat het gaat gebeuren en het is je de kosten niet waard: doe het dan niet.

Door voor jezelf deze vragen eerlijk te beantwoorden, levert dit je het volgende op: Perspectief.

Dat stemmetje is namelijk helemaal geen toekomstvoorspeller. Het weet net zomin als jij wat er gaat gebeuren. Het kijkt naar wat mogelijk zou kunnen gebeuren en blaast dat op. In de hoop dat jij inderdaad deze stap niet gaat zetten. Door alles in perspectief te gaan zien, kun jij veel beter inschatten of het het risico waard is of niet.

Ik vertelde je net dat ik mezelf helemaal vast zat te denken, toen ik de stap wilde zetten van loondienst naar mijn eigen onderneming. Wat nou als het fout zou gaan? Ja, dan heb ik geen baan meer. Geen inkomen. Maar was dat echt zo erg? Nee, want ik geloofde ook dat ik onderweg, op het moment dat het moeilijk zou worden, wel een oplossing zou vinden. Als het echt niet zou lukken? Dan zou ik altijd weer in loondienst aan de slag kunnen. Met heel veel extra ervaring. Door op die manier te reflecteren, voelde het risico opeens veel kleiner.

Nogmaals, neem geen risico wat je echt niet wil nemen. Doe dat dan wel weloverwogen en niet omdat je dat stemmetje in je hoofd blindelings hebt gevolgd.

Zou je het ook anders kunnen doen?

Het is mogelijk dat je een aantal dingen tegen bent gekomen, die ook echt een redelijke kans hebben om te gebeuren, die je liever niet ziet gebeuren. Neem geen risico’s die het niet waard zijn, maar laat je ook weer niet te snel uit het veld slaan. Als je weet wat er zou kunnen gebeuren, heb je namelijk de sleutel in handen om de kans dat dat gebeurt te verkleinen.

Stel dat je wel deze stap gaat nemen, hoe kun je dan voorkomen dat jouw doemscenario werkelijkheid wordt? Welke voorbereiding kun je doen om ervoor te zorgen dat dit niet kan gebeuren? Stel dat je het toch niet 100% kunt voorkomen. Wat kun je op dat moment doen om het op te lossen? Of om de schade zo klein mogelijk te maken?

Stel bijvoorbeeld dat je bang bent dat een verandering die je gaat maken ontevreden klanten op gaat leveren. Zou je ze hier alvast op voor kunnen bereiden, zodat het niet als een verrassing komt? Of kun je per klant de keuze geven of ze gebruik willen maken van deze verandering of niet?

Wat als je toch een aantal ontevreden klanten krijgt? Wat kun je voor deze klant doen om dit te herstellen? Kun je alvast een klachtenprocedure opstellen met daarin hoe je de klant tegemoet gaat komen?

Laat je niet gek maken

Laat je niet gek maken door dat brein, dat jou probeert tegen te houden. Natuurlijk probeert het je zover te krijgen dat je geen onnodige, energie slurpende acties onderneemt. Maar we weten ook allemaal dat onze groei niet zit in blijven zitten waar we zijn. Het zit juist in nieuwe dingen ondernemen!

Stel jezelf daarom de vragen die jou helpen om alles in perspectief te zetten:

• Weet ik dit 100% zeker? (In 99,9% van de gevallen Nee.)
• Wat kan er nou echt gebeuren?
  • Hoe erg is het als dit toch gebeurt?
  • Wat is de kans dat dit gebeurt? (Meestal valt het mee.)
• Hoe kan ik dit voorkomen of oplossen?

Meestal kom je hiermee tot de conclusie dat het het wel waard is om deze stap te zetten!

Dus, ga jij die volgende of eerste stap in jouw onderneming zetten?

Dit artikel is ook, in vergelijkbare vorm, te vinden in Krachtmagazine. Een magazine dat ik heb gecreëerd voor vrouwen die met meer zelfliefde en zelfvertrouwen hun eigen pad willen volgen.

Ben jij benieuwd naar Krachtmagazine? Wil jij jezelf nog beter leren kennen, om vol liefde en vertrouwen de volgende stap te zetten? Kijk dan hier:

Krachtmagazine

Anneke Procee